Jak wyjść z domu o poranku? Czyli ćwiczenia na mięśnie ud ;)

Wiecie już jak wygląda mój dzień zaraz po przebudzeniu. Opisałam w poprzednim poście z ręką na sercu poranne zwyczaje moich kocich przyjaciół.
Zabawne? Podobno zabawne. Nawet mnie to czasem (słowo “czasem” chcę zaakcentować!) bawi.
Za to dużo mniej bawi mnie sam moment wyjścia z domu. Bo wyjściem tego nie nazwę. Raczej... zmaganiem. A może gimnastyką?
Jak zwał tak zwał.
A wygląda to mniej więcej tak:


Pisałam o tym, że żeby koty wywabić z mojej sypialni, używam triku jedzeniowego: nakładam im ulubionej karmy do miski, one się na to nabierają i pędzą do kuchni. Ja w tym czasie szybko zamykam drzwi do swojego królestwa i po temacie (jeśli oczywiście później sobie jednak jakoś tych drzwi nie otworzą...). I wydawałoby się, że mogę teraz już zupełnie spokojnie wyjść z domu...
Otóż nie :)
Bo wyjście z domu oznacza fakt otwarcia drzwi wejściowych.
A to prawdziwy dramat!
Do tego w dwóch aktach...

Kaprys, który kocha jeść i skupiony tkwi przy misce ciapiąc i sapiąc, kiedy usłyszy dźwięk otwieranego zamka drzwi wyjściowych, wpada w istny popłoch.
Nie radzę nikomu znaleźć się na trasie jego ucieczki!
Pędzi jak szalony z kuchni do pokoju, tratując wszystko po drodze.
No i niech mu tam, niech pędzi. Gorzej, że jak pędzi to mu z pyska wylatuje to, co przed chwilą jadł. A i zwymiotować potrafi, tak się tym stresuje :/
No mówię Wam – koszmar jakiś.
Jak bym się nie starała, to i tak Kaprys usłyszy kliknięcie klamki i zacznie pędzić na oślep.

I tak sobie biega po meblach, za fotel, na parapet, a i na zasłonie powisieć umie...
Albo znienacka na człowieka wpaść.
Do zawału może doprowadzić. Kot – meteor. Strzeżcie się ;)
A spróbujcie go złapać, żeby go uspokoić! Oczy by wydrapał. Bez ściemy!
Wariat :)

Ale co tam Kaprys. Chadek to dopiero potrafi mi wyjście urozmaicić ^^

W odróżnieniu od Kaprysa, Chadzio uwielbia moment otwierania drzwi wejściowych. I czeka na to zaczajony za moimi jesiennymi botkami (tak, uważa, że go zza nich nie widać ;)).
Po co? A po to, żeby równie szybko jak Kaprys w stronę mieszkania, tak ten czmychnąć na klatkę schodową.
I zaczyna się:
Kot pędzi schodami na dół, ja za nim. Wołam, on się nakręca. Zawraca, pędzi na górę – czasem go złapię, czasem nie. Różnie bywa. Zazwyczaj mi się nie udaje, bo to zwinne i chude, między nogami przemknie.
Biegnę na górę – widzę, że czarna puma jest już na najwyższym piętrze i zza barierki śledzi moje starania żółtymi ślepiami...  Próbuję go nagonić do zostawionych otwartych drzwi do mieszkania (w tym czasie Kaprys odchodzi od zmysłów, bo przecież te drzwi są otwarte, a to taka trauma!). Chadek szuka możliwości zeskoczenia na niższą kondygnację i minięcia mnie.

I tak sobie biegam (jogging mam, owszem, zdrowo).
Czasem cud się zdarzy i ktoś wyjdzie z sąsiedniego mieszkania, akurat kiedy Chadek jest blisko naszych drzwi. Wtedy onieśmielony cofa się i mam szansę zamknąć go w domu.
Ale zazwyczaj sąsiad pojawia się w najmniej odpowiednim momencie i płoszy mi kota.
Bywa, że sobie we dwoje czy troje po klatce biegamy. Taki sąsiedzki aerobik :D
A czasem jamnik sąsiadki, który wyjątkowo mojego Chadziczka kocha, dołącza do ekipy.
No wesoły autobus :)
(A najlepsze jest to, że tak naprawdę mój Chadek nie chce uciec, bo otwarte drzwi klatki schodowej go nie kuszą. On po prostu lubi zabawy. Zwłaszcza w ganianego i chowanego ;)).

Mimo tych atrakcji, zawsze jakoś do tej mojej pracy zdążę. Nie wiem jak, ale zdążę (w sumie nic dziwnego, skoro nauczona doświadczeniem nastawiam budzik na coraz wcześniejszą porę...).
Koty zadowolone (no, względnie zadowolone) odpoczywają w domu, by mieć siłę dalej hasać, kiedy wrócę. A ja biegnę pracować na ich jedzonko.

Nie muszę Wam chyba pisać, że po takich atrakcjach jestem spocona, potargana i wściekła? Wspaniały początek dnia :/
Koleżanki z pracy pewnie myślą, że jestem albo typem imprezowiczki, albo kocham sporty ekstremalne, że co rano wyglądam jak dzicz ;)
I niech tak myślą. Przecież nikt nie uwierzy, że to sprawka jednego czarnego kota, który z pasją tworzy mój poranny image ;)

No to kawa i do roboty ludu złoty ;)
Pozdrawiam!